نسيم

#قسمت_هجدهم

#رمان_عشق_که_در_نمیزند 
۸ ماه از رفتن علی میگذشت و من هشت ماهه شده بودم. اون روز دلم حسابی گرفته بود.سه روز بود از علی هیچ تماسی دریافت نکرده بودم.یه کاغد و قلم برداشتم و شروع کردم به نوشته نامه و اشک میریختم.خداروشکر امیر طاها خواب بود. ساعت ۲ شب بود و مهم نبود واسم.پاکت نامه رو لای آلبوم عکس عروسیمون گذاشتم‌. کل خاطراتمونو مرور میکرد چه زندگی قشنگی داشتیم. چه معجزه های قشنگی ????

الانم زندگیمون قشنگه ولی اگه علی بود قشنک تر میشد. کاش زندگی تکرار داشت لااقل تکرار را یکبار داشت???? بعد کلی بی تابی و گریه خوابم برد………

صبحی داشتم با نازی صحبت میکردم که با دیدن در باز بالکن و امیرطاها تو بالکن یه جیغ زدم و گوشی از دستم افتاد. خدایا جون شش ماهه علی اصغر حسین یادگار علیم چیزیش نشه.با دو دویدم سمت امیر طاها که بگیرمش و جلو تر نره که پاهام به اسباب بازی ریخته روی زمین امیر طاها خورد و با صورت خوردم زمین همه جا رو‌تار دیدم و از هوش رفتم

????????????????
#ادامه_دارد…