نسيم

     ✨ #مـــبـــلـــغـــان_بـــاطـــل✨
اگر کسانے در گفتار،نوشتار وآثار هنرے خود به مرز هاے اعتقادے،اخلاقے وانسانے جامعه  تجاوز کنند شوؤن دینے و ارزش های انسانی و عفت عمومی را زیر پا بگذارند، بر آگاهان جامعه لازم است به مقابله با آن ها برخاسته و ضمن جواب منطقی و محکم، چهره واقعے آنان را که جز با غیبت کردن امکان پذیر نیست به مردم معرفے کنند. چنین غیبتے نه تنها حرام نیست، بلکه لازم و ضرورے است وغیبت کنندۀ افشاگر اگر انگیزه اش الهے باشد، به دریافت پاداش از درگاه پروردگار عالم امیدوار باشد.

✨ #زبان_غیبت_کننده_در_قیامت✨
????رسول اکرم(ص) میفرماید:
از مسلمانان غیبت نکنید؛ زیرا هرکس از برادر مسلمان خود غیبت کند، در حالے به صحنه قیامت مے آید که زبانش به پشت گردنش بسته است و هیچ چیز جز بخشش خداے بزرگ و یا گذشت غیبت شده آنرا باز نمیکند.

????امام جعفر صادق میفرماید :

کسے که با مسلمانان با دو چهره و دو زبان ملاقات فرماید، روز قیامت در حالے وارد میشود که دو زبان از آتش دارد.

امام خمینے در این باره میفرماید: آن کس که باورش آمده که اگر یک کلمه غیبت کند، در آنجا جزا میبیند؛ یعنے زبان انسان به یک صورتے در مے آید که همانطور که از این جا زبان را دراز کرده و غیبت کسے را کرده در آنجا ظهور پیدا میکند، یک زبانے که از اینجا تا آنجا؛ یعنے از محل غیبت کننده تا محل شخص غیبت شونده دراز میشود

انچه در منابع روایے درباره غیبت دیده شد این است که (اَلغِیبَةُ إدامُ کِلابِ النّارِ) ؛ یعنے غیبت خوراک سگ های جهنم است، نه غیبت کننده بنابر این مطلب حضرت امام خمینے یا مستند به روایتے است که ما به آن دست نیافتیم و یا مستند به عمل و عامل  و معمول است ؛ زیرا همانگونه که علم و عالم و معلوم به اتحاد حقیقی با هم متحدند، عمل و معمول به اتحاد حقیقی با هم متحد میشوند. بر اساس این غیبت و غیبت کننده با هم متحند.

با دقت در آیات و روایاتے که تا کنون مطرح شد، آیا عاقلانه است که انسان اختیار خودش را به تکه اے گوشت داده و خود را در پیشگاه خداے ( عالِمُ الغَیبِ وَ شَّهادَةِ ) رسوا و سر افکنده نماید و برای گرم کردن مجلس تمامے اعمال نیک و عبادات خود را به چند سخن بیهوده بفروشد و علاوه بر افتضاح و رسوایے جبران نا پذیر قیامت، گرفتار عذاب غیر قابل وصف دوزخ گردد؟!!

      ✨ #حدیث_چهارم_غیبت✨
٤-پيامبر صلے الله عليه و آله:
 يُؤْتَى بِأَحَدٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يُوقَفُ بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَ يُدْفَعُ إِلَيْهِ كِتَابُهُ فَلَا يَرَى حَسَنَاتِهِ فَيَقُولُ إِلَهِي لَيْسَ هَذَا كِتَابِي فَإِنِّي لَا أَرَى فِيهَا طَاعَتِي فَيُقَالُ إِنَّ رَبَّكَ لَا يَضِلُّ وَ لا يَنْسى‏ ذَهَبَ عَمَلُكَ بِاغْتِيَابِ النَّاسِ ثُمَّ يُؤْتَى بِآخَرَ وَ يُدْفَعُ إِلَيْهِ كِتَابُهُ فَيَرَى فِيهِ طَاعَاتٍ كَثِيرَةً فَيَقُولُ إِلَهِي مَا هَذَا كِتَابِي فَإِنِّي مَا عَمِلْتُ هَذِهِ الطَّاعَاتِ فَيَقُولُ إِنَّ فُلَاناً اغْتَابَكَ فَدُفِعَتْ حَسَنَاتُهُ إِلَيْكَ.

 
روز قيامت فردے را مے آورند و او را در پيشگاه خدا نگه مے دارند و كارنامه اش را به او مے دهند، اما حسنات خود را در آن نمے بيند. عرض مے كند: الهے! اين كارنامه من نيست! زيرا من در آن طاعات خود را نمے بينم! به او گفته مى شود: پروردگار تو نه خطا مى كند و نه فراموش. عمل تو به سبب غيبت كردن از مردم بر باد رفت. سپس مرد ديگرے را مے آورند و كارنامه اش را به او مے دهند. در آن طاعت بسيارے را مشاهده مے كند. عرض مے كند: الهے! اين كارنامه من نيست! زيرا من اين طاعات را بجا نياورده ام! گفته مے شود: فلانے از تو غيبت كرد و من حسنات او را به تو دادم.

✨ #اجماع_بر_حرام_بودن_غیبت✨
????فقهای والا مقام تشیع
 نه تنها قائل بر حرمت غیبت اند بلکه معتقد اند از گناهان کبیره است. 

????فقیه مجاهد، شهید ثانے (ع) میفرماید: 

 حرام بودن غیبت اجمالاً اجماعے است، بلکه غیبت گناه کبیره و هلاک کننده است ( فے الجمله ) در عبارت اشاره به مواردے است که غیبت مجاز که در ادامه به این موضوع میپردازیم. 

????معلم بزرگ اخلاق مرحوم شیخ احمد نراقے میفرماید: 

چون غیبت را شناختے بدان که آن اعظم مهلکات و اشد معاصی میباشد و اجماع جمیع امت و صریح کتاب ربّ العزّت و احادیث پیامبر و ائمه اثنا عشر (علیهم السلام)حرمت آن ثابت است.

✨ #گـوش_دادن_بــه_شــکـایـت_مـردم✨
کسے مورد ظلم و ستم قرار گرفته و به حاکم شرع یا هرکسے که میتواند احقاق حق کند مراجعه نموده و به بیان موارد ظلم و تعدے پرداخته ، میگوید : فلانکس آدمی ظالم ، بے ادب و حرام خواراست . مراکتک زده ، اموالم را گرفته و دشنام داده و … 

برشمردن موارد ستم توسط ستم دیده و شنیدن آن برای شنونده نتنها حرام نیست ، بلکه در مواردی لازم است .

 « لَّا یُحِبُّ اللهُ الجَهرَ بالسُّوَءِ مِنَ القَولِ الَّا مَن ظُلِمَ»؛

یعنے خداوند دوست ندارد کسے با سخنان خود بدے ها(ی مردم) را اظهار کند، مگرآنکس که مورد ستم واقع شده است.